.STREFA 33: 304.PLB 140015

P U L W Y 2017.07.24.

Jak żesz ja dawno, nigdzie się nie szlajałem w terenie. Ciągnęło mnie jak cholera, by gdzieś się wybrać i pełną piersią nawdychać się wolności i bezkresnych przestrzeni. O moich tęsknotach opowiedziałem jednemu z moich Kumpli. Okazało się, że on też czuje coś podobnego. A więc postanowiliśmy, że ruszymy się gdzieś przewietrzyć razem. Kolega pracuje na zmiany, więc najbliższy wolny dzionek miał dzisiaj, to jest w poniedziałek. Jednak cały poprzedzający tydzień, spędziliśmy na pilnym studiowaniu prognoz pogody. I popadaliśmy, w miarę jak się one ciągle zmieniały, z jednej skrajności w drugą. Od Euforii do rozpaczy. Cała niedziela koszmarna, a zapowiedzi na poniedziałek takie, po których można się było spodziewać wszystkiego. Dlatego też,do ostatniej chwili nie zdecydowaliśmy, gdzie jedziemy.W niedziele wieczorem zapada decyzja: niezależnie od pogody, jedziemy na PULWY. Blisko i ciekawie. Ja oczywista, automatycznie wyznaczyłem sobie na ten dzień priorytety.Zamówiłem sobie u wszystkich Bóstw Matki Natury, aby obdarowały mnie możliwością oglądania orlika krzykliwego, błotniaka łąkowego i gołębia siniaka. Prawdopodobnie, wszystkie te trzy gatunki, są w tym rejonie lęgowe.Istniały więc spore szanse, że moje marzenia się spełnią .Chociaż częściowo. Punktualnie o 4,30, pod mój dom zajechał Kolega. Przywitaliśmy się z niezbyt wesołymi minami. Niebo przykrywała powłoka z ciemnych chmur, nisko sunących nad ziemią. Jechać,czy nie jechać ? Ano zaryzykujemy. Gdy dojechaliśmy na miejsce, powitała nas dodatkowo mgła, snująca się nad łąkami. Niestety, ale coraz częściej mam wrażenie, że nadchodzi jesień.Na razie złożyliśmy sprzęt i zaczęliśmy się wolniutko toczyć, po polnych drogach.Samochód jest w takich przypadkach nieocenionym dodatkiem. Nie dlatego, że pozwala bez wysiłku wozić zadek po wertepach, ale dlatego, że samochodem można się zbliżyć do zwierząt i do ptaków, o wiele bliżej niż na piechotę. Bezkresne, otwarte przestrzenie, od razu spowodowały, że ogarnął mnie spokój i zupełnie się wyciszyłem. W takich chwilach ogarnia mnie całkowita nirwana. Wczesna godzina powodowała, że nigdzie nie było widać żadnych ludzi. Ani też samochodów i maszyn rolniczych. Szary i wilgotny poranek, ukazywał nam leniwie budzące się życie. Na przeróżnych słupkach i krzaczorach, wysiadywały drapieżniki. Na ogół, kiepskie z nich latacze. Czekały tak jak my na Słońce, aby tworzące się kominy, pozwalały im szybować bez wysiłku. Na obrzeżach drogi, zatrzęsienie skowronków i świergotków, wszędzie na szczytach gałązek, wysiadują pokląskwy i gąsiorki. Od czasu do czasu, trafia się i srokosz. Oczywiście żurawie, bociany i sarny. Nie w stadach, jak późną jesienią i zimą, ale pojedynczo, lub z pociechami. Nie można też nie zauważyć, rudej kity lisa, czy słupkopodobnego zająca.Wilka tym razem nie zobaczyłem. Jest wspaniale, ale już niestety zupełnie cicho. No cóż jesień. Nie udało się namierzyć żadnego derkacza i przepiórki, choć niedawno słyszałem ich tu całkiem sporo. Niestety, kulików też nie było. Już odleciały. No bo przecie już jesień. Słyszałem o ciekawej akcji, prowadzonej na tym terenie, przez ornitologów. Otóż monitorowali oni, gniazda miejscowych kuligów. Po zniesieniu jaj przez ptaki, wybrali je, a na ich miejscu pozostawili atrapy. Atrapy z resztą szybko wybyły, prawdopodobnie za sprawą licznych tu lisów. A potem wielki sukces lęgowy. Wypuszczono tu, 17 odchowanych kulików wielkich. Może wrócą tu na przyszły rok i założą gniazda. Se tak jeździmy i popatrujemy, a czas leci. Nie wiadomo kiedy minęła godzina ósma i na niebie zaczęły się pojawiać coraz większe płaty błękitu. Potem pojawiło się i Słońce. Początkowo nieśmiało i na krótko, a potem z upływem dnia coraz pewniej. Koło południa otaczał nas już czysty błękit, splamiony niewielkimi obłoczkami. Po prostu B O S K O !!!. Biorąc pod uwagę, ciągle panującą wokół nas pustkę, byłem już w siódmym niebie. Zrobiło się też od razu ciekawie. Szybko utworzyły się kominy i w krótkim czasie zobaczyliśmy sześć gatunków Raptorów. Czyli: błotniaki stawowe i łąkowe, myszaki, bielika, pustułę, parę kobuzów i upragnionego orlika krzykliwego. Spotkany kolega widział jeszcze dodatkowo krogulce i jastrzębia. Superaśnie. A tym spotkanym Kolegą był Marek "TWARDY"wspaniały młody człowiek i ornitolog z klasy mistrzowskiej. Przy takich Ludziach milknę, co mi się nie zdarza często, nadstawiam tylko uszy i chłonę wiedzę, której tacy ludzie maja mnóstwo, choć by o terenie na którym przebywamy. I tak korzystając ze wspaniałej pogody, kikujemy wokół, na wszystko co lata. Nadchodzi jednak chwila, kiedy z dobrze, robi się za dobrze. Rozgrzane nad ziemią powietrze, zaczyna mocno falować. Coraz trudniej rozróżnić szczegóły obrazu, widzianego przez lornetkę i lunetę.Widok przez wizjer aparatu fotograficznego, jest jeszcze gorszy. Z żalem i bólem serca, zwijamy manele i ruszamy do domu. To był na prawdę wyjątkowo udany i niezapomniany dzień. Wszystkie priorytety zaliczone. Niestety z niezbyt bliska, ale com się napatrzył, to moje.

SKOWRONEK-ALAUDA ARVENSIS

J.W

ŚWIERGOTEK ŁĄKOWY-ANTHUS PRATENSIS

J.W

DOBRZE,ŻE MIAŁEM SKIEROWANY W TĘ STRONĘ OBIEKTYW,ŚLEDZĄ JAKIEGOŚ DRAPOLA.
zZMGLISTEJ TRAWY,WYSKOCZYŁA NA CHWILE,ZUPEŁNIE JAK PERYSKOP,GŁOWA SARNY.SWEKUNDA I ŁĄKA ZNOWU WYDAWAŁA SIĘ PUSTA

MÓJ PRIORYTET,CZYLI SINIAK-COLUMBA OENAS

J.W

OSOBLIWA PARA KUMPLI.

ZEKAMY NA KOMINEK

POKLĄSKWA-SAXICOLA RUBETRA

BŁOTNIAKI STAWOWE PRZEGANIAJĄ MYSZKA

J.W

BAMBI & COMPANY

CZUJNA MAMUŚKA

TO STWORZENIE BUDZI WE MNIE BARDZO MIESZANE UCZUCIE JEST PIĘKNE I W OGÓLE CACY.
ŁATWO SIĘ OSWAJA I MOŻE BYĆ W DOMU CZŁOWIEK, NA ETACIE PSA.
ALE RÓWNOCZEŚNIE WIEM,ŻE JEST WIELKIM SZKODNIKIEM I NA JEGO KONTA MOĆNA LICZYĆ,SPADEK POPULACJI WIELU PTAKÓW

POZWOLI PODJECHAĆ DO SIEBIE SAMOCHODEM,CAŁKIEM BLISKO.A POTEM,JAK JUŻ NATRZASKAŁEM SPORO ZDJĘĆ,WYSIADŁEM Z AUTECZKA I ZBLIŻYŁEM SIĘ DO NIEGO.POTEM SZLIŚMY RÓWNOLEGLE DO SIEBIE-PO DWÓCH STRONACH KANAŁU MELIORACYJNEGO