.STREFA 33: 156.HOJNE MAZOWSZE

PULWY,REZ.STAWINOGA,CUPEL-2015.04.19.

Pewien znajomy ornitolog,odezwał się do mnie w sobotę z propozycją,z typu tych ,co to są nie do odrzucenia.Ma ochotę przelecieć się po Mazowszu.A ponieważ,gdy jeździ sam,zdarza mu się przysypiać nad kierownicą,mógł by mnie zabrać na etacie samochodowego radia z budzikiem. Prawdopodobnie,zauważył przy poprzednich wyjazdach,że nie zamyka mi się dziób,więc logicznie,trudno przy mnie,spokojnie pospać.

Mnie z kolei olśniła,możliwość przeżycia wspaniałej przygody.Znajomy,jest zawodowym ornitologiem,o ogromnej wiedzy i doświadczeniu.Wypad z nim,miał 100 % gwarancję zobaczenia fantastycznych rzeczy.Moje spodziewajki spełniły się z nawiązką.

Najpierw pojechaliśmy na Pulwy.Arcyciekawe miejsce,kawałek za Wyszkowem. Jest obszar chroniony NATURA 2000.Można tu zobaczyć,bardzo atrakcyjne ptaki.Szczególnie,gdy nie jest suchy rok jak aktualnie. Normalnie,łaziłem tu wszędzie na piechotę.Teraz,po raz pierwszy,oglądałem ten teren,z okna samochodu.Ma to swoje dobre i złe strony.Złe,że przez warkot silnika,nie słychać śpiewu ptaków,co znacznie ułatwia ich dostrzeżenie.Nie przegląda się również dokładnie,kawałek po kawałku,mijanego terenu.

Z drugiej jednak strony,ptaki pozwalają pojazdowi,zbliżyć się dużo bliżej do siebie,niż pieszemu.

Tak i też było tym razem.Kolega wypatrzył kulika wielkiego.Stanęliśmy przy nim,w oddaleniu ok.30 metrów.Łaził powoli,spokojnie się pasąc,na młodej trawie.Do doskonałości brakowało tylko pogody.Ciężkie,ponure chmury i siąpiący deszczyk,powodowały,że ptak był bardzo kiepsko oświetlony.Ciemno i mało kontrastów.Kilkaset metrów dalej,zatrzymaliśmy się koło żurawi. Fantastyczny widok.Pokrążyliśmy tak jeszcze deczko,a potem dalej,do miejsca,o którym wiele słyszałem,ale nigdy tam jeszcze nie byłem.Rezerwat Stawinoga.Krążyliśmy polnymi i leśnymi drogami,próbując odnaleźć,tą właściwą.Równo z nami sunęła czarna chmura,wylewając na nas swoje łzawe żale.Przed samym rezerwatem,nasze drogi się rozeszły.Pokazało się na kilka chwil Słońce,a ja mogłem spełnić swoje zadawnione marzenie.Czekały na mnie wąsatki.I to do tego dwie pary.Ileż ja już za nimi wychodziłem kilometrów.Dzisiaj,mogłem je nareszcie ujrzeć na własne oczy.Wyjątkowo piękne ptaki.Co niektórym,kojarzą się z Marszałkiem i trudno im nie przyznać racji.Jest tu też i ciekawostka.Stanowisko lęgowe,łabędzia krzykliwego.

Stałem wśród szuwarów i wytrzeszczałem patrzałki,mając nadzieję,że będę jeszcze mógł zobaczyć wąsatki.Kolega zaś,wysforował się do przodu i został nagrodzony pięknym widokiem.Zobaczył,biegającą na płyciznach zielonkę.Miejsce to słynie z nich,ale o tak wczesnej porze roku,nie spodziewał się jej tu ujrzeć.Potem błądząca wokół,czarna chmura,odnalazła nas i z wielkiej radości rozpłakała się.Opuściliśmy jej mokre towarzystwo i pognaliśmy na Cupel.Jest to mała miejscowość,po drugiej stronie Bugu,względem Arciechowa,gdzie bywam od czasu do czasu.Jak się okazało,powierzchnia wody sporo opadła.Skutkiem tego,był widok wielu wynurzonych płycizn,oblepionych wodnymi ptakami.Dużo siewkowatych: rycyki,krwawodzioby,kwokacze i cuś,czego jeszcze nie widziałem. Ostrygojady.Stałem zauroczony i patrzałem.Była spora odległość,ale widać je było wyraźnie.Wszędzie pełno mew śmieszek,również mewy białogłowe.Nad rzeką przeleciały dwa bieliki.Niesamowity wrzask.Śmieszki zrywają się jak jeden mąż i przepędzają wrogów.Za chwilę nadlatuje błotniak stawowy.Za tego biorą się wrony.Wszędzie coś się dzieje,wszędzie jest coś do oglądania.Trochę też zabrakło fartu.Miejscowy mówił,że kręcą się tu również ohary.Szef ekspedycji,pominął to milczeniem,ale dzisiaj rano wybrała się tam Koleżanka z Kuligowa,Patronka tych okolic,i rzeczywiście je zobaczyła.Zmęczeni,ale syci wrażeń kierujemy się w stronę domu.