.STREFA 33: 54.POLA OBORSKIE I GÓRNICZKI

POLA OBORSKIE-2014.01.28.

OD PIĄTKU,ZESZŁEGO TYGODNIA,CZYTAŁEM MELDUNKI O OBSERWACJACH STADKA GÓRNICZKÓW,NIEDALEKO GASSÓW. NIE BĘDĘ UKRYWAŁ,ŻE ZACZĘŁA MNIE DUSIĆ WIELKA I BOLEŚNIE KĄSAJĄCA ZAZDROŚĆ. NIE MOGĄC JEJ JUŻ DŁUŻEJ ZNIEŚĆ,PRZEBŁAGAŁEM SZWAGROWSKIEGO,ABY ZAWIÓZŁ MNIE SWOIM KRĄŻOWNIKIEM SZOS,NA MIEJSCE UPRAGNIONEGO SPOTKANIA. NO I POJECHALIŚMY. NA MIEJSCU BYLIŚMY OK.8,30. PRZERAŹLIWIE ZIMNO,-10 ST.I STRASZLIWY, WSCHODNI WIATR,PODNOSZĄCY TUMANY DROBNEGO JAK MĄKA ŚNIEGU. NORMALNA TUNDRA,CZYLI WYMARZONY LAND DLA GÓRNICZKÓW.TYLKO,ŻE TYCH CHOLER WCALE NIE BYŁO. ŁAZIŁEM NA TYM WIETRZE Z PÓL GODZINY I JUŻ MIAŁEM DOSYĆ,ZACZĄŁEM WĄTPIĆ I MYŚLEĆ O TYM,CO BY ZWIJAĆ INTERES. SZWAGROWSKI BYŁ BARDZIEJ BOJOWO NASTAWIONY,BYĆ MOŻE DLATEGO,ŻE PRAWIE CAŁY CZAS SIEDZIAŁ W SAMOCHODZIE I NIE MUSIAŁ DZWONIĆ OSOBISTĄ BIŻUTERIĄ NA MROZIE .I WŁAŚNIE ON ZAUWAŻYŁ STADKO,NISKO NADLATUJĄCYCH PTAKÓW.STADKO TE LICZYŁO OK.25 DO 30 PTAKÓW. USIADŁY Z 400 METRÓW OD NAS,NA RŻYSKU PO KUKURYDZY.SFORSOWAŁEM GŁĘBOKI PO PAS RÓW,ZASYPANY ŚNIEGIEM I DALEJ ŻE W POLE.W MIĘDZY CZASIE STRACIŁEM JE Z OCZU . Z ROZPACZĄ W SERCU,ZACZĄŁEM BŁĄDZIĆ ŚLEPO PO POLU.ZOBACZYŁEM JE W KOŃCU PRZEDE MNĄ,W PŁYTKIEJ NIECCE.ZACZĄŁEM SIĘ ZBLIŻAĆ ROBIĄC CAŁY CZAS ZDJĘCIA.BYŁY BARDZO RUCHLIWE I NIESPOKOJNE.WYDAJĘ MI SIĘ,ŻE UPORCZYWY WIATR,NAWIEWAJĄCY NA POLE TUMANY ŚNIEGU,POWODOWAŁ,ŻE NIGDZIE NIE PRZYSIADŁY NA DŁUŻEJ.NIE UDAŁO MI SIĘ ZBLIŻYĆ DO NICH BLIŻEJ, NIŻ NA 20 METRÓW.ZDJĘCIA NIE POWALAJĄ JAKOŚCIĄ. MAJĄ JEDNAK WARTOŚĆ DOKUMENTALNĄ. WKRÓTCE ZERWAŁY SIĘ I ODLECIAŁY NA PÓŁNOC.

KRĘCILIŚMY SIĘ JESZCZE Z PÓŁ GODZINY,MAJĄC NADZIEJĘ,ŻE POWRÓCĄ,ALE NA PRÓŻNO. ZA TO BARDZO POWOLI PRZEJECHAŁ KOŁO NAS RADIOWÓZ POLICYJNY.MUSIAŁ IM KTOŚ NADAĆ,ŻE PO POLACH BIEGA JAKIŚ PODEJRZANY ELEMENT,BYĆ MOŻE NAWET NIEZBYT ZDROWY PSYCHIATRYCZNIE,MAJĄC NA UWADZE POGODĘ. MAMY JUŻ DOSYĆ.NA POŻEGNANIE POKAZUJE SIĘ NIEDALEKO NAS,PIĘKNY MYSZOŁÓW WŁOCHATY.W CIĄGU OSTATNICH DWÓCH LAT,TO MOJA DRUGA OBSERWACJA TEGO GATUNKU. ZACZYNAMY GANIAĆ ZA NIM SAMOCHODEM. POWRÓT SIĘ ODWLEKA,ALE ZA TO WYPATRUJEMY GO SIEDZĄCEGO NIEDALEKO DROGI,NA DRZEWIE. MAMY JUŻ TEGO DOSYĆ. CIESZYMY SIĘ Z TEGO CO OSIĄGNĘLIŚMY I SPADAMY Z RYKIEM SILNIKA DOMU. NAWET ZALICZENIE ROWU PRZYDROŻNEGO,NIE POWSTRZYMAŁO NAS W PRAGNIENIU DOTARCIA DO CIEPŁEGO DOMKU,GDZIE MOŻNA BĘDZIE NA EKRANIE KOMPUTERA ZOBACZYĆ,CO WŁAŚCIWIE DZISIAJ OSIĄGNĘLIŚMY.